Siostro, boję się! Ty też poprosisz ją kiedyś o pomoc.
To one są przy łóżku pacjenta, stale poddane ocenie - chorych, ich rodzin i lekarzy. Wzbudzają skrajne emocje - od uwielbienia, poprzez lekceważenie, po agresję. Młode i stare, wykształcone i przyuczone, entuzjastyczne i zgorzkniałe. Zbyt nisko opłacane. Przepracowane.
Przestały milczeć. Opowiadają o sobie, o trudnych warunkach pracy, o chorych relacjach ze zwierzchnikami, o konfliktach z lekarzami.
Z tych opowieści wyłania się portret podzielonego środowiska, który każe nam się bać. Bo etap uległych "sióstr" po prostu się skończył. Pielęgniarki chcą być traktowane przez system jak profesjonalistki, jeśli nie... tym gorzej dla nas.

Chirurg, internista, ginekolog. Psychiatra z kilkudziesięcioletnim stażem pracy i początkujący stażysta w hospicjum. Pielęgniarka wysłana na misję medyczną do trawionej wojną Libii i dentysta gwiazd show-businessu. Psychodietetyczka oraz lekarka — właścicielka prosektorium. Opowiadają o pacjentach i przypadkach, których nigdy nie zapomną.
O chłopcu, który wierzył, że gdy schudnie, zostanie oddany niewydolnej wychowawczo matce. O dziewczynie, która wolała iść na randkę niż ratować własne zdrowie. O kobiecie z Afryki, którą tamtejszy poziom medycyny skazał na śmierć, chociaż jej choroba jest wyleczalna w krajach Zachodu. O setkach nieboszczyków, którzy w prosektoriach są traktowani gorzej niż niepotrzebne przedmioty.
Opowieści o pracy na styku nauki, wiary i nadziei.
Przypadki, które zdarzają się raz na milion.
Nadal budzą emocje i prowokują niedające spokoju pytanie: Czy dla tego pacjenta zrobiłem wszystko, co w mojej mocy?

Opis pochodzi od wydawcy